Darbeler diyarı
Dünyayı “savaş ile barış” ülkeleri olarak ikiye bölen İslama göre, laik Türkiye ne darü’l harp (savaş) ne de bir darü’l İslam (barış) ülkesidir. Laik Türkiye, yarım yüzyılda bir “darbeler diyarı”na dönüştü. Yaklaşık onar yıllık aralarla:
1950 Demokrasi darbesi, 27 Mayısçıların Anayasa darbesi, 68 kuşağının Tek Yol Devrim darbesi, Silahlı Kuvvetler’in 12 Mart darbesi, teknolojinin Kültür Şoku darbesi, sıkıyönetimin 12 Eylül / Türk-İslam Sentezi darbesi, Sovyetler Birliği’nden sonra sırada Türkiye var darbesi, Turgut Özal’ın partiler üstü Dört Eğilim darbesi, medyada İletişim Devrimi darbesi, Erbakan Hoca’nın Milli Görüş darbesi, 28 Şubat’ın Postmodern darbesi, Kemal Derviş eliyle kurulan AKP-Gülen ortaklığının Yeni Demokrasi darbesi, ABD’nin Globalleşen Dünya vb. sosyal ekonomik darbeler birbirini izledi.
AKP-Gülen ortaklığının giriştiği kumpas darbeleri: Cumhuriyetçi TSK’yi kışlasına sokan Balyoz, Ergenekon, Casusluk davaları dünyada ilk ona girecek bir Büyük Türkiye söylemi, darbelerden yakınan AKP’nin, Gezi olaylarını polis gücüyle bastırması, “Yoksulluk, Yolsuzluk ve Yasaklar” (3-Y) vaadiyle gelen AKP’nin yeni anayasa yapımını ertelemesi, sorunların sorumluluğunu dış mihraklara ve paralel yapılara yüklemesi vb. Ancak 2014 seçimlerine giderken ülkede açıklanan 17/25 kanıtlarının örtülmesi AKP hükümetini sarstı. Erdoğan- Cemaat ortaklığı dağıldı.
Manşetler ve satırbaşları
Eğitim ve din şûraları; dil, bilim ve teknoloji kurultayları; Osmanlıca dayatması; milli “itibar” anıtı AK Saray’da Cumhuriyet mirasının reddiyesi; kozmik, gizli tutulan “Çözüm Süreci”nde devletin birlik ve bölünmezliğine son verilmesi; çevre bilim ilkelerine karşı kentsel dönüşüm ve gökdelen AVM’ler; 17/25 tapelerinin şantaj, montaj ve dublaj olarak inkârı; savcıların açığa alınması; rüşvet paralarının faizi ile sahiplerine iadesi; Yüce Divan kararının bugünlere ertelenmesi; Sanat Kurumu tasarısıyla güzel sanatların özgürlük ve özerkliğine son verilmesi; sigara ve içki kısıtlamaları; Güvenlik / MİT tasarılarıyla, iletişim özgürlüğünün denetlenmesi; çocuk sayısı ve doğum kontrolü kararlarıyla kadın haklarına müdahale edilmesi; borç yapılandırmasıyla yapısal yoksulluğun sürdürülmesi; YÖK ile yükseköğretimin özerkliğine son verilmesi; erklerin ayrılığı yerine birliği; Diyanet İşleri hutbe ve fıtrat yorumları; hâkimiyet Allah’a mahsustur söylemi ve devletin akıl, bilim ve laiklik ilkelerine aykırı eylemleriyle, AKP’nin laik Cumhuriyetin yasalarını, anayasa, hukuk ve adaleti askıya alan darbelerini yaşıyoruz. Bir yatıp kalktık ki Türkiye yok oluyor. Ersin Kalaycıoğlu yorumuyla 3. Abdülhamid rejimi kuruluyor.
Cumhuriyeti savunma görevi ve sorumluluğu
Ortadoğu’da canlı bomba intiharlarını en az onaylayan Türkiye’de, sınırlarındaki IŞİD’ci terörü serbestçe destekleyen inanç sahipleri var (Harris; İnancın Sonu). Ülkeyi on yıl yöneten Cemaat ortakları, savaş ülkesi olarak gördükleri Türkiye Cumhuriyeti’ni yıkmayı ilahi bir görev saydılar, yasalarımıza göre meşru olmayan eylemlere giriştiler. Bernard Lewis’in “Kutsal savaş, kutsal olmayan terör” adını verdiği karşı darbeler, laik Cumhuriyeti sarstı ama yıkamadı. Hatta ters tepti. Yurttaşları uyardı, varlık ve tarih bilincini uyandırdı, yeniledi. Sonuç olarak, 2015 genel seçimlerinde yöneticileri değil, ülkemizin geleceğini ve kaderini seçeceğiz:
Demokratik bir Türkiye Cumhuriyeti mi, yeni bir Osmanlı Hanedanı mı?
_______
Lewis, Bernard. Crisis of Islam: Holy War and Unholy Terror. Viking 2003. (İslam Krizi: Kutsal savaş ve kutsal olmayan terör.)
Bozkurt Güvenç/Cumhuriyet
Hiç yorum yok: